klik om de afbeelding te vergroten

Mo(nu)mentje:

Nachtelijke ommmetje Brakkenstein 2019 – 75 jaar vrijheid

Mo(nu)mentje van:

Patricia Verhelst

Dit mo(nu)mentje komt uit:

Tussen al die regenachtige begin-oktoberdagen door, was zaterdag 5 oktober een schitterend droog cadeautje van de herfst. Gevolgd door een uitstekende avond voor het maken van een ommetje. Met als thema dit jaar ’75 jaar vrijheid!’, gingen zo’n 65 meewandelende Brakkensteiners terug naar de najaarsdagen van 1944. Wat valt er veel te vertellen over die tijd… De heren Harry van Enckevoort, stadarcheoloog en Wim Groos, oud-ondernemer (Groos Elektro) en kind van een verzetsman, vertelden over toen. Toen Brakkenstein bevrijd werd door de Amerikanen. Traditiegetrouw trappen we af met een optreden van harmonie Tarcisius onder de bogen bij Aqua Viva. Nadat we luidkeels de Brakkensteinmars meegezongen hebben, volgen we organisator Stefan Daamen door de donkere kloostertuin richting het St. Barbarakerkhof. We stoppen op een plek waar we goed zicht hebben op de herinneringskapel, waar negen Brakkensteinse kinderen begraven liggen. Wim Groos vertelt het afschuwelijke verhaal van een groep kinderen die speelt op het terrein van het Britse legerkamp aan de Scheidingsweg, op 3 april 1945. Let op: Brakkenstein is op 18 september bevrijd; al een half jaar is de oorlog hier voorbij. Rond 13.30 uur komen acht (zeer) jonge kinderen van de families Freriks, Kersten en Spaan direct om het leven. Een jongen overlijdt later in het ziekenhuis. Vader Kersten, die metselaar van beroep, heeft het kapelletje gemetseld op het graf van het omgekomen negental. Alle kinderen liggen in dit gemeenschappelijke graf onder het kapelletje. Daar worden we wel even stil van, deze avond. We lopen verder naar de hoek van de Heyendaalseweg-Pastoor Wichersstraat, naar het monument dat herinnert aan de vliegtuigcrash van de Nieuw-Zeelandse RAF-piloot Cain van 6 oktober 1944. Wim Groos vertelt hoe Cain probeert met zijn door een raket beschoten en beschadigde vliegtuig op het open veld aan de Heyendaalseweg een noodlanding te maken. Dat gaat niet goed, het toestel stort neer. De piloot zet zijn parachutesprong te laat in en valt te pletter. Door explosie die volgt als het vliegtuig neerstort, overlijdt ook nog een jonge vrouw. Gewapend met een knijpkat - een zaklamp zonder batterijen, met een ingebouwde dynamo, die brandde als je in de hendel kneep – die in de duistere oorlogsdagen, op momenten wanneer de stroom uitviel of er geen licht gemaakt mocht worden, een heel handig apparaat was, vertelt Wim over hoe in zijn ouderlijk huis aan de Heyendaalseweg 233 onderduikers verstopt zaten. Vervolgens wandelen we een flink stuk door, naar de binnenplaats van het Berchmanianum. Als de muren van dit oude klooster konden praten… Harry van Enckevort neemt ons mee naar een duistere periode uit de geschiedenis van het voormalige rusthuis van de Jezuïten. De Duitsers richten het gebouw tijdens de oorlog in als Lebensbornheim, een plek waar bij blonde en gezonde Hollandse vrouwen door stoere ss-strijders kinderen verwekt worden om zo de Ariërsideologie van de nazi’s te verwezenlijken. Het hele klooster wordt hierop ingericht; van verloskamers tot kindertoiletten. Maar er is nooit een kind geboren. Voordat das Heim in gebruik genomen kan worden, is Nijmegen bevrijd. Wat een prachtige verhalen hoorden we vanavond! Dank organisatie, tot volgend jaar!