NACHT VAN DE OMMETJES. Ommetje Nijmegen Oost 2017: om nog eens na te lezen STIP Oost, Elzenstraat. Oorspronkelijk stond hier het Jeugdhonk De Ark, een houten bovenbouw op een stenen onderbouw (zie de grote foto in STIP). Gebouwd in 1936 als clubhuis voor de jeugd van Hengstdal. Na de oorlog bleek het gebouw te klein voor de opvang van de talrijke jeugd, maar er was te weinig geld voor uitbreiding. Voor jong en oud werd van alles georganiseerd: schaken, dammen, biljarten, kaarten, tafeltennis en in het weekend film. In 1959 kwam er een bar alleen voor frisdranken en in 1960 begonnen de disco-dansavonden, die om 23 u afgelopen moesten zijn. In 1971 is De Ark afgebrand. Het duurde tien jaar voordat er een wijkcentrum op dezelfde plek en met dezelfde naam kwam. Dat wijkcentrum uit 1981 verhuisde in 2005 naar de Cipresstraat. Schoolgebouw, Vlierestraat. In 1959 geopend als de nieuwe Huishoud- en Industrieschool Maria Reginaschool, die opleidde tot “huismoeders waar Nijmegen trots op kan zijn”. In 1981 werd het na een fusie De Sprong, die weer later fuseerde met het Montessori College. Onlangs verhuurd aan beeldend kunstenaars. Christus Koningkerk, D.v.Poldersveldtweg. Gereed in 1933, aanvankelijk in een open vlakte liggend. De bouwkosten waren zo hoog dat het interieur in de loop der jaren met talrijke collectes bij elkaar gespaard werd met dubbeltjes en kwartjes van de parochianen. De torens van de kerk en de kazerne werden de pastoor en de kolonel genoemd. De torenpits is tweemaal (1972 en 1990) door zware storm gesneuveld. Door te hoge kosten en teruglopend kerkbezoek in 1991 gesloten en in 1993 op de toren na gesloopt. Torenspits is later teruggeplaatst. Transformatiehuisje, D.v.Poldersveldtweg. Eén van de acht nog bestaande transformatorhuisjes die vanaf 1930 gebouwd werden. Het is een gemeentelijk monument vanwege de expressionistische bouwtrant, achtzijdig van vorm, met een eveneens achtzijdig puntdak en fraai metselwerk. Gelegen op een markante plek. Pniëlgebouw, Fortstraat. Bijbelse naam voor een protestants kerkgebouwtje, gesticht in 1936 en bedoeld als evangelisatielokaal voor rechtzinnig hervormde kerkleden. Het werd gebruikt als zondagsschool, voor catechisatie, vergaderingen enz. De bouw werd uitgevoerd door jonge werklozen, een soort werkverschaffingsproject in de crisisjaren. In 1981 verbouwd tot Steigertheater en in 2007 ter beschikking gekomen van de Loge van Vrijmetselaars. Boerderij, Paulus Potterstraat. Een eeuw geleden was het in Hengstdal nog heel landelijk en lagen er her en der enkele boerderijen, bijvoorbeeld de boerderij van de fam. Kersten-Kokke, gebouwd in 1902, tegenwoordig een dubbel woonhuis. Vroeger heette deze straat de Fortdwarsweg, net als de Fortstraat genoemd naar het Fort De Verbrande Molen dat hier vroeger vlakbij lag. Links van de boerderij staan woningen, die door het Begrafenisfonds “Nieuw Leven” (NL) in 1914 gebouwd zijn. Muurschildering op Trainingshuis Passant, Frans Halsstraat. Een vrolijke schildering in felle kleuren, gemaakt door twee kunstenaars uit Masaya ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van de Stedenband Nijmegen-Masaya in 1997. We zien Nijmegen, Masaya en jongeren (de bewoners van Passant). Het hoekhuis met de hertjes, Frans Halsstraat. De oorspronkelijke muurschildering met twee hertjes begon in de jaren 80 te vervagen en is toen vervangen door een nieuwe voorstelling met drie hertjes en een bos op de achtergrond, geschilderd door de schoenhersteller Benny Marsman (Wijkkrant 1984). Het hoekhuis was oorspronkelijk een boerderij. Coöp, Tooropstraat. Van 1907 tot 1970 stond hier de schoenfabriek Nimco, de eerste Ned. schoenfabriek met electrisch aangedreven machines. Groot geworden met de fabricage van kinderschoenen. Toptijd in jaren ’50 en ’60. Door toenemende internationale concurrentie in 1970 gesloten. Deel van het complex is afgebroken en nu parkeerplaats. Ander deel sindsdien supermarkt en schoenenspeciaalzaak. Het Badhuis, Daalseweg. Markant gebouw uit 1928. De woningen van de woningbouwverenigingen in de directe omgeving hadden geen douche of bad, zodat het badhuis geen overbodige luxe was. Er waren 17 douches en 8 baden. Mannen en vrouwen waren strikt gescheiden. Als badhuis gesloten in 1985. Vanaf 1988 na een uitgebreide verbouwing een theater geworden, eerst zetel van TeJAter TeNEEter, nadien theatergroep Kwatta. ♫ Om zelf mee te zingen: Het nauwe straatje ♫ ♫ Dat nauwe straatje waar wij zijn geboren Waar kleine huisjes vlak naast elkander staan Dan krijg ik telkens weer herinnering aan weleer Aan mooie dagen die vluchtig zijn vergaan Die povere huisjes waar armoe was en weelde Waar noeste arbeid het schouwke roken liet Dat nauwe straatje dat nimmer ons verveelde Nee, dat vergeet ik mijn hele leven niet Waar echte vriendschap als plicht werd onderhouwen En ieder deelde in droefheid en in vreugd Dat straatje waar wij het levenslicht aanschouwden Blijft steeds een zalige herinnering onzer jeugd ♫ Om zelf mee te zingen: Refrein van Het Badhuislied ♫ ♫ Het mooiste, duurste badhuis dat was dit badhuis hier! Het bracht ons hygiëne met luxe en vertier. Een douche voor 15 centen, in bad voor 30 cent, en moe je dan eens kijken hoe schoon en fris je bent!